Dan is het vijf uur en is het tijd om te eten. Kooki en Kooka hebben allebei honger. Ze kunnen proberen of ze ergens een worm kunnen vinden. Maar waarom zouden ze eigelijk? "Kunnen we niet kijken of we bij die mensen iets lekkers te eten kunnen vinden? Die wormen komen mij de keel uit". "We vliegen even naar het bos hiernaast en vragen onze vrienden om ook te komen. Ik weet zeker dat ze dat leuk vinden".
Vijf minuten later zitten acht gevederde vrienden naast elkaar op het dak. Ze kijken naar beneden. "Kan iemand zien wat er op tafel staat? Volgens mij olijven en kaasstengels", zegt de grootste Kookaburra.
"OK, wie gaat eerst?" "Ik, ik, ik", roepen ze allemaal in koor. Uiteindelijk vliegt de oudste Kookaburra als eerste naar beneden. "Kijk jongens, hoe ik dit doe!", roept hij opgewonden naar zijn vrienden op het dak. "Hier kunnen jullie nog wat van leren!"
Kookaburra sits in the old gum tree,
Merry merry king of the bush is he.
Laugh, Kookaburra, laugh, Kookaburra,
Gay your life must be!
Hij landt op de rand van de parasol, maakt een duikvlucht over de tafel en snaait een kaasstengel uit de handen van een van de mensen. Van boven op het dak klinkt gejoel. "Wow! Dat gaan wij ook doen!" Vervolgens vliegt de ene na de andere vogel naar beneden. Dan zien ze een van de mensen een bezem pakken waarmee hij begint te zwaaien naar Kooka."
Hahahaha, lachen de Kookaburra's in koor. Vier van de vogels zijn inmiddels op het net van de trampoline gaat zitten. "Denken die mensen nou echt dat ze ons weg kunnen krijgen?!"
Zoveel pret hebben de vogels in tijden niet meer gehad. "Kom jongens, zeggen ze na een tijdje. Het is mooi geweest. We laten die mensen weer even met rust. Maar, we komen hier zeker weer terug".
No comments:
Post a Comment