Thursday, November 25, 2010

Sinterklaas en de kerstman: een beetje veel van het goede

Ik vroeg vanochtend aan de Australische dames met wie ik tennis speel hoe het nou zit met de kerstman en of kinderen er echt in geloven. Om de een of andere reden vind ik Sinterklaas geloofwaardiger overkomen dan de kerstman en dat komt uiteraard door mijn Nederlandse 'pro-Sinterklaas' opvoeding. Beide dames keken mij nogal geschrokken aan. Natuurlijk geloven de kinderen heilig in het bestaan van de kerstman! Een van de dames wist mij te vertellen dat kinderen van acht of negen nog geloven. Oeps. Oh wee als onze kinderen blij op school gaan verkondigen dat de kerstman een verzinsel is.

Zelf vind ik het na Sinterklaas wel welletjes met het verzinnen van mooie - onzin - verhalen om de kinderen zolang mogelijk te laten geloven. Ook de vragen ben ik al een beetje beu. Hoe weet de Sint waar wij wonen? Hoeveel zwarte pieten komen er naar Australie? Komt Sinterklaas met het vliegtuig? Mogen we iedere avond onze schoen zetten? Wat voor kleren hebben de pieten aan in Australie? Waar zijn de pepernoten? Zucht.

Vanochtend werd mij duidelijk dat ik na de hele Sinterklaas kermis meteen door mag met de Kerstman gekte. Hopelijk staan beide heren in december niet tegelijk op de stoep. Ik heb nu nog even de tijd om te bedenken hoe ik het verhaal ga brengen. De kerstman als de broer van Sinterklaas? Zouden ze dat geloven?

Update:
Vanavond zaten we aan tafel voor het avondeten en Sebastiaan zegt vol overtuiging:
"Mam, de kerstman bestaat niet. Die is dood".

Houston, we have a problem.

Wednesday, November 17, 2010

La Nina mag haar koffers pakken

Het weer in Sydney is helemaal van slag. Normaal gesproken is het in november super mooi weer. Dat is dit jaar helemaal anders. Dankzij La Nina (het zusje van El Nino) is het al een tijdlang onstuimig. Door La Nina is het boven de Indische oceaan warmer dan normaal en is het kouder boven de Atlantische oceaan. Daardoor heeft de oost kust van Australie last van storingen met onder andere veel bewolking. Ook regent het vaker dan normaal en liggen de temperaturen onder het gemiddelde. De eerste zeven dagen van november waren de koudste in 32 jaar. Door alle regen is de periode van droogte nu officieel afgelopen. Dat is fijn voor de boeren en voor ons gras maar niet zo fijn voor ons.

De Australiers klagen ook steen en been. Iedereen verzekert mij dat dit niet normaal is. Dat moet ik dan maar geloven. Maar hoe lang gaat La Nina duren? Ik heb gegoogled en kwam tot de schokkende ontdekking dat wetenschappers verwachten dat La Nina nog minstens tot begin 2011 actief zal zijn. Wat mij betreft mag La Nina twee maanden eerder haar koffers pakken.

Sunday, November 14, 2010

Beelden aan het strand in Sydney

Na twee weken met wind, regen en hagel, ging de halve stad (echt!) vandaag naar 'Sculpture by the sea', een beeldententoonstelling langs het strand van Bondi beach. Dit is wat wij zagen:

The sky is falling

Anaconda





En dit is tenslotte de grote favoriet van Sebastiaan en Julia: uish


.ng
Het beeld heet 'Anguish' en is gemaakt door een Indiase kunstenaar. Om de een of andere reden is het beeld populair bij kinderen. Waarom toch?

Thursday, November 4, 2010

Aanmelding voor Oprah in Sydney

Ik heb mij net aangemeld voor het bijwonen van de shows van Oprah in Sydney op 14 december in het 'Oprah' house. Als je niet weet waar ik het over heb, lees dan dit stukje op de Trouw pagina van 13 september. Het is een loterij dus ik weet niet of ik een van de 'gelukkigen' ben. Over een paar dagen ontvang ik (hoop ik!) een email met de bevestiging.

Als ik erbij zit, kan ik Oprah gekte van dichtbij meemaken. Spannend! Ik ben benieuwd wat de onderwerpen zullen zijn. Iets luchtigs (=saai) of iets zwaars zoals samenwonen met een man die ieder weekend met de auto in de modder wil rijden (zie mijn vorige stukje).

Weet iemand nog andere onderwerpen?

Update:
Ik heb het mailtje ontvangen en helaas... Ik ben niet uitgekozen vanwege de overweldigende belangstelling. Dit zie ik toch wel als een gemiste kans. Nu moet ik - net als de rest van de wereld - gewoon voor de buis zitten om Oprah te zien. Ik vind haar eigelijk toch niet zo leuk. Lekker puh! Er waren trouwens meer dan 200,000 aanmeldingen. Dus ja, hoeveel kans maak je dan eigelijk?

Wednesday, November 3, 2010

Off road rijden in Sydney

Dit is nou typisch zo'n Australisch probleem. In Nederland zou je je hierover nooit druk maken. Waar heb ik het over? Over onze auto, een Toyota Prado.

Ik heb hier in de stad behoefte aan een degelijke familiewagen zonder fratsen. Ik gebruik de auto voor de dagelijkse ritten naar de school van de kinderen en voor de boodschappen. Mijn 'wensauto'  hoeft niet heel klein te zijn maar ook niet reusachtig groot. Ik wil wel comfortabel in kunnen parkeren en makkelijk de bocht doorkomen.

Nu wil het geval dat de 'wensauto' van Marcel er heel anders uitziet. Hij heeft de auto niet nodig voor boodschappen en de school. Naar werk gaat hij met de scooter. Hij wil ermee 'off road rijden'. Dat stelt dan meteen weer hele andere eisen aan zo'n auto. Die moet namelijk aangepast worden aan het rijden door de dikke modder. Er zitten onder onze Prado inmiddels al nieuwe off road banden. Nu wil Marcel er een 'off road snorkel' opzetten. Dan kan je namelijk door dieper water heenrijden. Heel zinvol hier in de stad. Maar niet heus. Het ziet er niet uit zo'n ding.

Zijn nieuwste plan is om er een nieuwe 'off road bullbar' op te zetten. Dat is een stalen bumper. Marcel heeft zijn oog laten vallen op een gigantisch grote bullbar waarmee je met gemak met 100 kilometer per uur een volwassen mannetjeskangaroe voor de wielen kunt krijgen. De enige kangaroes in Sydney wonen in Tangora Zoo en lopen niet zomaar over straat. Een kleine - of helemaal geen - bullbar zou dus ook volstaan.

Nu zouden we natuurlijk een tweede auto kunnen kopen. Een leuk stadsautootje voor erbij. Maar dat vind ik onzin omdat we eigelijk helemaal geen tweede auto nodig hebben. Gelukkig heb ik ook een off road cursus gevolgd en kan ik kan mij met onze opgetuigde off road Prado gemakkelijk door het verkeer begeven. Mijn stadsautootje komt er ooit nog wel.

Monday, November 1, 2010

De race die het land stil laat staan

De eerste keer dat we van de Melbourne Cup hoorden was in Jakarta. Daar komen alle expats 's ochtends bij elkaar in de balzaal van - toen - het Hilton hotel om de race op een groot scherm te bekijken en - te veel- champagne te drinken.

Nu een heleboel jaar later maken we de Melbourne Cup in Australie mee. Hier hebben ze het over de 'race that stops the nation'. De race wordt sinds 1858 gehouden op de eerste dinsdag van november.

Veel Australiers zouden er het liefst een nationale feestdag van maken. Maar dat is het nu eigelijk ook al.  Veel kantoren gaan 's middags op slot. Het personeel gaat dan samen ergens in de stad in een bar of restaurant naar de race kijken en - veel - champage drinken. Ook de Melbourne Cup lunches zijn populair waar je met je hoedje op heen kan en - veel - champagne kan drinken.

Daarstraks deed ik boodschappen in de Woolworths en daar maakte de winkelomroeper melding van de race: "doe nog snel wat inkopen voordat de race begint". De flessen champagne heb ik maar laten staan. Ik hou het vanmiddag bij een kopje thee. Ik heb ook geen hoedje op.

De race is inmiddels achter de rug. De paarden deden iets langer dan drie minuten over een afstand van 3.200 meter. Het winnende paard heet Americain. De grote favoriet 'So you Think' werd derde. Spannend!! De kranten staan morgenochtend vol met uitgebreide analyses. Ik verwacht ook dat veel mensen zich morgen ziek melden vanwege een kater.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...