Fietsen in Sydney? No way.

Omdat we vrijdag op vakantie gaan, hebben we de auto vanochtend vroeg weggebracht naar de garage voor een onderhoudsbeurt. Ik had wel een afspraak om 10 uur in een dichtbij gelegen buurt in Noord Sydney. Met de auto rij ik er in 11 minuten heen.

Vanwege de korte afstand dacht ik - heel naief - dat het geen probleem zou zijn om met de fiets te gaan. Om half 10 pakte ik opgewekt mijn fiets uit de garage en zag toen al snel dat mijn banden nogal zacht waren. Dat komt omdat ik mijn fiets bijna nooit gebruik. Al enigzins aan de late kant, pompte ik mijn banden zo goed als het ging op en vertrok met op mijn rug een zware tas met mijn laptop erin. 

Om de hoek bij ons huis begint al snel de eerste heuvel. Halverwege die heuvel voelde ik mij al niet meer zo opgewekt. Toen ik bovenop de heuvel was, had ik al helemaal geen lol meer in het fietsen en het moeilijkste stuk moest nog komen. 

Fietsen in Sydney is behalve een vermoeiende ook een eenzame bezigheid. In de ochtend en laat in de middag zie je nog wel mensen (90% mannen overigens) die de fiets gebruiken om naar kantoor te gaan. Ik heb tijdens de hele rit naar mijn afspraak en daarna weer terug naar huis geen enkele andere fietser gezien. Dus niemand waar je even naar kan knikken en wat sympathie van krijgt. 

Na een half uur zwoegen op drie heuvels en een paar keer afstappen, kwam ik hijgend en bezweet - en tien minuten te laat - bij mijn afspraak aan. Terug was de lijdensweg alleen maar groter omdat ik al vermoeide benen had en niets had gegeten. Ook had ik een andere weg genomen waardoor ik een nog stijlere heuvel op moest. 

De rest van de dag heb ik nodig gehad om bij te komen. Mijn fiets staat weer in de garage en die zal er de komende tijd niet meer uitkomen.