Thursday, September 30, 2010

Einde van de blog uitdaging

Ik neem bij deze afscheid van de 30 dagen blog. Een oplettende lezeres meldde vanochtend dat ik al 30 stukjes heb geplaatst. Zelf had ik dat helemaal niet in de gaten. Ik ga uiteraard niet stoppen met mijn blog, ik ga alleen even pauze houden. Ik vind het veels te leuk.

De komende dagen kan ik zowieso niets schrijven. Morgenmiddag gaan we namelijk op vakantie. De camper trailer hangen we morgen na de lunch achter de auto en dan rijden we naar het westen, naar Dubbo, een rit van iets meer dan 400 kilometer. In Dubbo heb je de grootste dierentuin van Australie, de Taronga Western Plains Zoo. De dierentuin is een dependance van de Taronga Zoo in Sydney en is in 1977 geopend om de grote dieren zoals de olifanten meer ruimte te kunnen geven. Om er rond te kijken, kun je fietsen huren en dat gaan wij natuurlijk doen. We blijven er twee dagen en dat moet genoeg zijn om alles te kunnen zien.

Ik weet niet hoe druk het zal zijn in de dierentuin. Maandag is iedereen vrij vanwege 'labour day' (Dag van de Arbeid) en veel mensen zullen gebruik maken van het lange weekend om er even uit te gaan. Aan de andere kant denk ik dat veel rugbyfans thuis voor de buis willen blijven zitten. Zondagmiddag wordt de grote NRL Rugby finale gespeeld tussen de Roosters en de Dragons. Zondagmiddag wordt ook de finale van de AFL overgespeeld na het gelijkspel van vorige week. Dit wordt dus het rugby weekend van het jaar.

Na Dubbo rijden we met een paar tussenstops verder richting Broken Hill en daar begint zo ongeveer de outback. We gaan dus zand happen deze vakantie. Ik wil niet weten hoe de auto eruit ziet als we terugkomen in Sydney volgende week.

Wednesday, September 29, 2010

Fietsen in Sydney? No way.

Omdat we vrijdag op vakantie gaan, hebben we de auto vanochtend vroeg weggebracht naar de garage voor een onderhoudsbeurt. Ik had wel een afspraak om 10 uur in een dichtbij gelegen buurt in Noord Sydney. Met de auto rij ik er in 11 minuten heen.

Vanwege de korte afstand dacht ik - heel naief - dat het geen probleem zou zijn om met de fiets te gaan. Om half 10 pakte ik opgewekt mijn fiets uit de garage en zag toen al snel dat mijn banden nogal zacht waren. Dat komt omdat ik mijn fiets bijna nooit gebruik. Al enigzins aan de late kant, pompte ik mijn banden zo goed als het ging op en vertrok met op mijn rug een zware tas met mijn laptop erin. 

Om de hoek bij ons huis begint al snel de eerste heuvel. Halverwege die heuvel voelde ik mij al niet meer zo opgewekt. Toen ik bovenop de heuvel was, had ik al helemaal geen lol meer in het fietsen en het moeilijkste stuk moest nog komen. 

Fietsen in Sydney is behalve een vermoeiende ook een eenzame bezigheid. In de ochtend en laat in de middag zie je nog wel mensen (90% mannen overigens) die de fiets gebruiken om naar kantoor te gaan. Ik heb tijdens de hele rit naar mijn afspraak en daarna weer terug naar huis geen enkele andere fietser gezien. Dus niemand waar je even naar kan knikken en wat sympathie van krijgt. 

Na een half uur zwoegen op drie heuvels en een paar keer afstappen, kwam ik hijgend en bezweet - en tien minuten te laat - bij mijn afspraak aan. Terug was de lijdensweg alleen maar groter omdat ik al vermoeide benen had en niets had gegeten. Ook had ik een andere weg genomen waardoor ik een nog stijlere heuvel op moest. 

De rest van de dag heb ik nodig gehad om bij te komen. Mijn fiets staat weer in de garage en die zal er de komende tijd niet meer uitkomen. 

Tuesday, September 28, 2010

Schoolvakanties in Australië

De kinderen hebben deze week en volgende week voorjaarsvakantie. Ik vind het leuk om dingen met ze te doen waar ze normaal niet aan toe komen. Maar ik ben na een dag als vandaag wel helemaal kapot. Het is kwart over negen en ik wil alleen maar slapen, heel lang slapen. 

Vandaag ben ik constant met ze bezig geweest, of eigelijk was het eerder andersom. Ze waren de hele dag met mij bezig. Het is een minuut stil en dan hoor je weer: mama! Tikkeltje vermoeiend. 


Vier terms van vier weken

De vakanties zijn heel overzichtelijk over het jaar verdeeld. De kinderen hebben vier 'terms' van elk 10 weken met daartussen drie keer een vakantie van twee weken (voorjaars- herfst- en wintervakantie) en een zomervakantie van acht weken. De data van de vakanties in NSW staan op deze site


Voor kinderen is er van alles te doen tijdens de vakanties. Er zijn verschillende 'kampen' waar kinderen de hele week naar toe gaan om bijvoorbeeld te tennissen of te voetballen. Ik stuur de kinderen deze week elke dag naar zwemles zodat ze wat meer voortgang maken. 

Ook musea zoals het Powerhouse Museum en de nationale parken organiseren tijdens de vakanties activiteiten voor kinderen. Hoewel het er allemaal heel leuk uitziet, wil ik niet al te veel plannen tijdens de vakanties. De kinderen maken lange dagen op school. Ze gaan vijf dagen in de week naar school van half 10 tot half 4 en hebben geen woensdagmiddag vrij. Het is fijn voor ze als ze nu even niets hoeven, behalve zwemmen dan. 


Volgende week gaan we echt op vakantie maar daarover later meer. Nu ga ik slapen, heel lang slapen.. Tot morgenochtend heel vroeg als de kinderen weer wakker zijn. 

Monday, September 27, 2010

Australische reactie op de Commonwealth Games Delhi

Waar ik stiekempjes om moet gniffelen deze week is de reactie van Australiërs op de organisatie van de Commonwealth Games door India. De Commonwealth Games, de Olympische Spelen voor leden van de Commonwealth, zeg maar de oude Britse koloniën, beginnen over vijf dagen in Delhi. Er doen in totaal 85 landen aan mee.

Al een paar Australische sporters hebben besloten om niet naar India te gaan omdat het te gevaarlijk zou zijn. Als je naar ze luistert zou je denken dat ze naar een oorlogsgebied worden gestuurd zo zwaar dikken ze het aan. Er werd zelfs geroepen dat de spelen afgelast zouden worden vanwege alle chaos maar dat hoor ik nu niet meer. Persoonlijk vind ik alle onrust grote onzin. India is India en dat veranderd niet vanwege de spelen.

Ik weet niet wat de Australiërs hadden verwacht maar de problemen in India kunnen niet als een grote verrassing komen.  De Australiërs zijn nu ineens heel verbaasd dat:

  • Er Dengue-koorts is uitbroken (gebeurd ieder jaar. Waarom zou dat dit jaar anders zijn?)
  • Het dorp waar de atleten verblijven niet op tijd was schoongemaakt en dat er in een van de kamers een slang is gevonden 
  • Er een brug is ingestort, gebouwd door een corrupt bouwbedrijf
  • Er twee toeristen gewond gewond zijn geraakt bij een beschieting


Het had mij eerlijk gezegd meer verbaasd als alles op tijd klaar was geweest en er helemaal geen problemen waren geweest. India staat al jaren bovenaan de lijst met de meest corrupte landen in de wereld. Ook vinden er veel terroristische aanslagen plaats. Dat gaat niet zomaar veranderen en al helemaal niet vanwege de organisatie van de Commonwealth Games. Ik hoop voor India dat de spelen heel succesvol gaan zijn en dat de atleten die nu hebben afgezegd heel veel spijt gaan krijgen van hun beslissing om niet te gaan.

Sunday, September 26, 2010

Koersstijging Australische dollar

Een van de redenen waarom je op dit moment beter af bent in Australie (behalve het mooie weer dan) in plaats van in Europa is dat het hier economisch een stuk beter gaat.

De GFC (=de crisis) heeft in dit land veel minder huisgehouden dan in de rest van de ontwikkelde wereld. Dat komt onder meer door de mijnbouw. Dat het hier goed gaat, is ook aan de Australische dollar te merken. Die staat ongekend hoog.

Om een idee te geven van de koersstijging: op 1 januari 2009 was 1 Australische dollar 0,508 Euro waard. Je kreeg dus bijna 20 Australische dollar voor 10 Euro. Afgelopen vrijdag betaalde je voor 1 Australische dollar 0,72 Euro. Je 10 Euro is nu dus nog maar 14 Australische dollar waard, een verschil van bijna 40%.

Hetzelfde geldt voor de Amerikaanse dollar. Op 1 januari 2009, kreeg je 14 Australische dollar voor 10 Amerikaanse dollars. Nu staat de Amerikaanse dollar bijna gelijk aan de Australische dollar.



Een sterke Australische dollar is prettig als je je salaris krijgt uitbetaald in Australische dollars en je die in een ander land kan uitgeven. Vaker dan ooit boeken Australiers buitenlandse reizen.

Het is nu goedkoper om in Canada op wintersport te gaan dan in eigen land. Het aantal toeristen dat naar Australie komt is ongekend laag. Dit was vroeger altijd omgekeerd. Dat is ook de reden voor de Oprah Winfrey campagne. Die komt in december 'geheel onverwacht' met 300 fans naar Australie om vakantie te vieren en om alle Amerikanen te laten zien dat dit een super vakantieland is.

Door de sterke dollar is het online winkelen ook erg populair. Als je bijvoorbeeld in Amerika je i-phone koopt in plaats van hier, kan dat zomaar 400 dollar schelen. Ik heb ook al gehoord van mensen die in Europa een fiets online kopen en die dan hier naar toe laten verschepen. Misschien dat ik vanavond nog wat boeken bij Bol.nl ga bestellen.

Saturday, September 25, 2010

Rugby finale weekend

Australiers zijn gek op rugby of 'footie' zoals ze het liever noemen. Rugby is hier niet gewoon rugby. Dat komt omdat er meerdere rugby competities zijn en je kunt geen fan zijn van allemaal. Ik snap er zelf weinig van. De grote overeenkomst tussen de competities is dat de mannen weinig subtiel met elkaar omgaan. Het is daardoor een spectaculaire kijksport met veel fysieke interactie tussen de spelers. Voetbal wordt hier door veel mensen te saai gevonden en ik begrijp waarom.

De competitie van de AFL (Australian Footbal League) is het meest populair en is typisch Australisch. De oorsprong van de AFL ligt in Melbourne. Er zijn 16 teams lid van de AFL die al sinds 1896 bestaat. Toen scheidden 8 teams zich af van de 'Victorian Football Association' om een eigen bond op te richten, de 'Victorian Football League'. Later werd de naam veranderd in AFL.

Sebastiaan moedigt 'zijn' AFL team aan, de Sydney Swans. 

Het AFL seizoen begin in maart en de laatste zaterdag van september, vandaag dus, is de grote finale ('the grand final'), het belangrijkste sportevenement van het jaar. Vanmiddag is in de finale gelijk gespeeld en daarom moeten de teams, Collingwood en St. Kilda, de wedstrijd volgende week opnieuw spelen. Dat is leuk voor de fans en voor de sponsors.

Naast de AFL bestaan de Australian Rugby Union (ARU) en de Australian Rugby League (ARL). En om het helemaal ingewikkeld te maken, is er ook nog de National Rugby League (NRL). Die laatste bestaat sinds 1998 en verzorgt de rugby competitie op nationaal niveau. De ARL organiseert de internationale wedstrijden voor de Kangaroos. De ARU verzorgt de wedstrijden voor de Qantas Wallabies die onder andere mee doen aan de Rugby World Cup. De ARU speelt een andere soort rugby dan de NRL en de ARL. Wat de verschillen precies zijn? Ik heb geen idee.

Ik denk dat alleen een echte Australische rugby fan uit kan leggen wat de precieze verschillen zijn. Het blijft een ingewikkeld verhaal. Ik begin het als niet-Australier wel steeds leuker te vinden om naar de wedstrijden te kijken. Wie weet ga ik het straks leuker vinden dan voetbal.

Friday, September 24, 2010

Engels leren in Australie

Op de middelbare school heb ik net als iedere Nederlander Engels geleerd. Hoe dat toen ging weet ik eigelijk niet meer. Volgens mij was het vooral een kwestie van woordjes leren en teksten lezen en luisteren en proberen te begrijpen waar het over ging. De grammatica ging vooral over de zinsbouw. Toch? Heel erg dat ik dat eigelijk helemaal niet meer weet.

Nu met twee kleine kinderen zie ik hoe je Engels op een hele andere manier kan leren. De kinderen leren bijvoorbeeld het verschil tussen een harde 'c' en een zachte 'c'. De 'c' in cat is bijvoorbeeld een harde 'c' en die in cent is een zachte 'c'. Ook leren ze over twee klinkers die naast elkaar staan. Daar hebben ze zelfs een rijmpje voor: 'when two vowels go out walking the first one does the talking' (als twee klinkers aan de wandel gaan, voert de eerste klinker het woord). Ofwel, als je een woord hebt als 'read' spreek je de 'e' alleen uit en niet de 'a'. Dit YouTube filmpje gaat daarover.

Two vowels go out walking.

Een groot verschil met Nederland is de nadruk die de scholen hier leggen op spelling en fonetiek (=hoe het woord klinkt). Julia krijgt in haar kleuterklas al hele reeksen met woorden 'magic words' of 'sight words' voor de kiezen die ze direct moet kunnen herkennen zonder ze echt te lezen. Daardoor kunnen kinderen later veel sneller lezen, zeggen de experts.

Julia is nu bezig met woorden als 'another', 'found', 'three' en 'white'. Je merkt nu al dat als ze een boekje leest ze totaal geen moeite heeft met het lezen van haar 'sight words'. Die herkent ze meteen en daardoor leest ze al best wel vlot.

Op Nederlandse scholen werken ze ook met 'sight words' maar volgens mij in mindere mate dan hier en zeker niet in de kleuterklassen.

Goed kunnen spellen vinden Australiers heel belangrijk. Ze organiseren zelfs speciale spellings-wedstrijden. Kinderen van de school hebben onlangs meegedaan aan de 'Premier's Spelling Bee' wedstrijd. Daar doen alle openbare scholen in NSW aan mee. In november is de grote finale. Spannent!

Thursday, September 23, 2010

Lid worden van de Nippers

Sydneysiders zijn onder meer gek op hun stad vanwege het strand. In totaal zijn er maar liefst 50 (!) stranden waar je uit kan kiezen. We komen weekenden te kort! Nu de zomer er aan komt en het voetbal en rugbyseizoen - bijna (dit weekend zijn de grote finales) - is afgelopen, is het voor veel mensen weer tijd voor het strand.

Vooral de reddingsclubs (life savings clubs) zijn erg populair. Ieder strand heeft zijn eigen reddingsclub waar je lid van kunt worden. De Reddingsclub van Bondi Beach, opgericht in 1907, is de oudste ter wereld.

Vanochtend heb ik de kinderen ingeschreven voor de Nippers. Dat is een programma speciaal voor kinderen tussen de vijf en 13 jaar om ze te leren hoe ze veilig in zee kunnen zwemmen en -uiteraard- surfen.

Op de zondagen dat we in Sydney blijven, staan we deze zomer dus om stipt negen uur op het strand. Wat een opgave! De koffie zal lekker smaken.

De Nippers oefenen op het strand.






Zo ging het er vroeger aan toe. 

Wednesday, September 22, 2010

Magpie aanval!

De eerste Magpie aanval is een feit. Vanmiddag is Sebastiaan op het schoolplein belaagd door een Australische Magpie. Dat is ook niet vreemd want het is lente en dan gaan de Magpies in de aanval.

Volgens een onderzoek is 90% van de Australische mannen en 70% van de vrouwen ooit weleens door een Magpie lastiggevallen.

Je kunt je op verschillende manieren beschermen tegen de vogels. Zie onderstaande foto's die ik van het internet heb geplukt. Ik heb inderdaad al meerdere malen fietsers voorbij zien komen met rietjes op de helm.





Om te voorkomen dat je de vogels tegen komt kun je opzoeken op een google map waar de Magpie Hotspots zijn. Dit is de kaart voor Sydney. We kunnen er nu dus een locatie aan toevoegen: de school van de kinderen.

De Magpie komt niet voor in dit YouTube filmpje maar een boel andere Australische dieren wel. Kijk en geniet:

Tuesday, September 21, 2010

Australië als multi-cultureel land

De meeste mensen in Marcel zijn team zijn niet-Australiër. Ik werk samen met twee niet-Australiërs. Als ik ga winkelen in Chatswood waar heel veel chinezen wonen, waan ik mezelf in Azie. Kortom, Australië is een multicultureel land en daar is het land ook op ingericht. Natuurlijk heb je hier ook de extreem rechtse partijen maar die krijgen lang niet zoveel voet aan de grond als in Europa.

Als buitenlander krijg je hier alle ruimte. Met de slogan 'six million stories and counting' heeft tv zender SBS zelfs een eigen website voor Nederlanders. De website kun je hier vinden. Je kunt er onder meer luisteren naar de Nederlandse radiouitzendingen van SBS en lezen over Nederlandse expats in Australië. In totaal zend SBS programma's uit in bijna 70 talen. Dit zie ik SBS in Nederland nog niet doen.

Monday, September 20, 2010

Nederland in het nieuws in Australie

Natuurlijk kijk ik in de krant altijd naar nieuwtjes over Nederland. Het is altijd interessant om te zien welk nieuws ze hier oppikken en welk nieuws niet. In Australie is de belangstelling voor buitenlands nieuws niet heel erg groot, laat staan voor Nederlands nieuws. We staan daarom niet heel vaak in de krant.

Deze ochtend toen ik in de coffeeshop mijn cappucino ging halen, zag ik op de voorpagina van The Australian (vergelijkbaar met het NRC in Nederland, dus heel serieus) een artikel over het ontvoerde jongetje, Andrew Thompson. Je kunt het hier lezen. Die ontvoeringszaak is hier groot nieuws. Zijn moeder had het jongetje 'ontvoerd' naar Europa en zijn vader heeft 2,5 jaar in Europa rondgefietst om hem te vinden. Met zijn blog hielt hij iedereen van zijn zoektocht op de hoogte. De moeder zit nu in Nederland vast en het zal nog wel even duren voordat dit is opgelost. Volgens mij krijgt de zaak in Nederland veel minder aandacht. Dit heb ik er in de Telegraaf over kunnen vinden. Een triest verhaal met het jongetje als grootste verliezer.

'We' stonden vanochtend ook in een andere Australische krant, de Sydney Morning Herald, bij de ingezonden brieven. Dit korte stukje was opgewekter van toon. De schrijver van de brief refereerde naar een artikel van twee weken geleden over fietsen. Dit is de vertaling:

"toen mijn vrouw met de auto in de buurt van Amsterdam reed, was ze erg onder de indruk van de vriendelijkheid van de Nederlanders door manier waarop ze naar haar zwaaiden. Totdat ze er achter kwam dat ze met de auto op het fietspad reed". 

Nederland als fietsland komt hier vaker in het nieuws. Net las ik een online artikel over het fietsen in Amsterdam en dat dit een voorbeeld zou moeten zijn voor Sydney. Je vind het artikel 'With Dutch courage, two wheels triumph' hier. Lees ook eens de commentaren onder het artikel. Sommige mensen houden er wel hele vreemde ideeen op na over Nederland.

Sunday, September 19, 2010

Kamperen bij Sydney

Voor een echt Australisch bush-avontuur hoef je maar een uurtje te rijden. Afgelopen nacht stonden we met onze camper trailer in het Cattai National Park. Dat ligt ongeveer 55 kilometer van Sydney. Ik geef toe, echt bush kamperen was het niet want ze hebben er warme douches. Maar het komt wel in de buurt. Je moet bijvoorbeeld zelf je drinkwater meenemen.

Kamperen in de nationale parken is eigelijk veel leuker dan op een gewone camping, vooral in het weekend. Op een gewone camping moet je op zondagochtend om 10 uur weg zijn. Dat is veel te vroeg voor ons. Op de camping in de nationale parken kun je de hele dag blijven staan als je wilt. Dat is met name fijn als je maar een nacht kampeert.

De camping in het Cattai National Park is super voor kinderen. Er staan barbeques waar je een vuur op kunt maken. Julia en Sebastiaan konden hun lol op met de Marshmallo's. Julia weet nu ook dat ze de stok met de marshmello niet meteen vanuit het vuur in haar mond moet stoppen.


Op de camping werden we gezelschap gehouden door tientallen kangaroes. Toen we aankwamen en ik uit de auto stapte werd ik chagerijnig omdat ik dacht dat overal hondenpoep lag. Ik bedacht mij echter dat dat helemaal niet kan omdat het een nationaal park is. Aha. Het was geen hondenpoep maar kangaroe-poep. Vreemd eigenlijk dat ik dat veel minder erg vind dan hondenpoep.  Het is toch allebei poep.

Behalve wij stonden er een grote groep padvinders en een groep met vaders en kinderen van een school. De vaders waren typisch Australisch. Zaterdagavond konden we via een luide autoradio (of tv dat weet ik niet) meegenieten met de footie (rugby) finale en een generator. Het is namelijk 'finals season', het einde van het rugby seizoen, en dan is iedereen helemaal rugby-gek. Het deed mij deugd dat ik iemand s'ochtends hoorde zeggen dat zijn accu was leeggelopen door het luisteren naar de radio. Haha.

Volgend weekend gaan we denk ik niet kamperen (al wordt het wel erg mooi weer). De week erna gaan we 10 dagen op pad met de camper trailer. Dan gaan we op pad voor het ruigere werk. Daarover later meer.

Als je je verveelt, dan kun je dit nog lezen op de blog "stuff white people like" over kamperen. Heel herkenbaar. Wel in het Engels (sorry!).

Friday, September 17, 2010

Weekend in Sydney

Hoera het is weekend! Ondanks dat ik niet werk blijf ik toch een weekend gevoel houden (misschien omdat ik stiekem toch best druk ben geweest). Op de een of andere manier is ook deze week weer voorbij gevlogen.

Tot dusverre is het mij gelukt om 18 stukjes te schrijven voor deze bloguitdaging. Ik ben daarmee al weer over de helft. Applaus voor mezelf. Dan blijkt maar weer dat er toch meer te schrijven valt over ons leven in Sydney dan ik dacht. In India struikel je bij wijze van spreken over de onderwerpen en in Sydney moet je er echt naar zoeken. Veel dingen zijn gewoon te gewoon en daarom niet echt interessant.

Ik merk dat veel stukjes over dieren gaan. Ik kan een nieuwe vaste rubriek beginnen: "bij ons op de ballustrade". Dit zijn de inzendingen van deze week:


Vanmiddag zag ik voor de eerste keer 'Lorre' op de ballustrade zitten.  Vroeg in de ochtend vliegen deze papegaaien met veel gekrijs over het huis. Overdag zie je ze eigelijk niet behalve vandaag dan.


Op donderdag om 5 uur zaten er plotseling zes kookaburra's op de ballustrade. 

Nog een week en dan hebben de kinderen twee weken voorjaarsvakantie. Ja, jullie lezen het goed. Het is lente hier en daar gaan we de komende vakantie van genieten. De tweede week van de vakantie gaan we met de camper trailer op stap maar daarover later meer.

Morgen gaan we weer een nachtje kamperen, net als vorige week. Maar nu gaat er een heel dik dekbed mee. Ik ga het niet meer koud hebben en Julia blijft in haar eigen bed liggen.

Thursday, September 16, 2010

Werken in Australie

Toen ik begin dit jaar in Australie arriveerde, was het plan dat ik weer ging werken. Na drie jaar expatleven in India was ik ook wel toe aan een nieuwe, productievere dagbesteding.

In tegenstelling tot veel andere landen mag je in Australie als 'partner van' gewoon werken. Hiephoi. Maar we zijn nu bijna 10 maanden verder en ik werk nog altijd niet. Mogen werken is een ding maar een leuke baan vinden is iets anders. Zucht.

Ik kan genoeg redenen aangeven waarom het nog niet is gelukt:
  • er zijn nauwelijks interessante part time banen 
  • ze willen het liefst dat je meteen van de ene baan in de andere baan rolt (Drie jaar eruit geweest??? In India gewoond???  Uhhh, wat moeten we daar nu weer mee?)
  • om ergens aan de slag te komen heb je een netwerk nodig - ons kent ons
  • in de communicatie is het niet handig als Engels niet je eerste taal is  
Het is om gek van te worden. Ik weet ook niet of het uberhaupt nog gaat lukken. Gelukkig verveel ik mij -bijna- niet. Ik werk nu twee dagen in de week als vrijwilliger op het kantoor van One Difference. Daar hou ik mij bezig met de Social Media strategie en ik Twitter er vrolijk op los.

Het werk is leuk maar dan sta ik in de lift met mensen die ook naar kantoor gaan en die naar normaal voor betaald krijgen. Grrrr. Daar moet ik maar niet teveel bij nadenken want dat is niet goed voor de motivatie. Het werk is erg leuk en de mensen ook en wie weet levert het ooit (wanneer?) een betaalde baan op.

Goed, met de zomer in aantocht zal ik mij steeds minder druk maken over een baan. Misschien moet ik alvast een pre-zomer sollicitatiestop inlasten.

Wednesday, September 15, 2010

Sydney tien jaar na de Olympische spelen

Precies tien jaar geleden begonnen in Sydney de Olympische Spelen. Die mijlpaal is vandaag groots gevierd met onder meer een bijeenkomst voor de toenmalige vrijwilligers in het Olympisch Park. 

Sydneysiders zijn erg trots op 'hun' spelen. In de stad kom je de nodige restanten tegen. We zijn al een paar keer in het zwembad van Ryde geweest dat speciaal voor de spelen is gebouwd. Dat is een erg fraai en groot zwembad met een leuk deel voor de kinderen. 

Het echte Olympische bad schijnt nog mooier te zijn maar daar ben ik nog niet geweest. Ook ben ik al een keer langs het Olymische wildwater baan gereden. Dat moet ook leuk zijn om een keer te doen, met de hele familie in een bootje. 


Sydney heeft nu de zinnen gezet op het binnenhalen van de wereldkampioenschappen voetbal in 2018 of 2022. Je kunt je nu al op een website inschrijven als vrijwilliger. Ze zijn hier nogal optimistisch dat het gaat lukken omdat ze als een van de weinige landen nog nooit de wereldkampioenschappen hebben georganiseerd. Begin december weten we meer. 

Tuesday, September 14, 2010

Oprah komt naar Sydney!

Iedereen hier is in rep en roer want Oprah heeft aangekondigd naar Australië te komen en twee shows op te nemen bij het Sydney Opera House. Ze komt niet alleen. Ze neemt 300 van haar meest trouwe fans mee. Als klap op de vuurpijl bestuurd 'vriend' John Travolta het vliegtuig. Kijk hier naar de aankondiging:


December is duidelijk de beste reistijd voor Australië voor buitenlandse artiesten. Oprah is namelijk niet de enige artieste die naar down under reist. Als het in Europa en Amerika winter is, wagen meer sterren de oversteek. Deze zomer zijn dat bijvoorbeeld U2, de Eagles en Neil Diamond. Het is natuurlijk ook een prima land om op te treden. Het is er veilig en met grote steden als Sydney en Melbourne met beide rond de 4 miljoen inwoners heb je binnen de korste keren een stadium (of twee) gevuld. 

Ik heb dinsdag 14 december alvast in de agenda gezet. Dat is namelijk de dag dat Oprah haar shows opneemt in Sydney. Eindelijk! Een droom komt uit!


Monday, September 13, 2010

Help een haai!

In Nederland ga je naar Ouwehands Dierenpark of naar Artis om gevaarlijke dieren te zien en dan zitten ze in een kooi of achter een hek. In Australie hoef je niet naar de Zoo. Hier kun je ze overal tegen het lijf lopen.

Zo is de kans is aanwezig dat er in onze tuin of onder het huis een redback spider zit. Als je daardoor gebeten wordt, kun je meteen door naar het ziekenhuis. In de Australische versie van 'Boer zoekt vrouw' (Farmer seeks a Wife) was een van de vrouwen door een redback gebeten. Leuk als dat op je eerste afspraakje gebeurd. Lees het artikel hierover.


Vorige week waren we in het Australian Museum en daar werd voorlichting gegeven over biodiversiteit. Een vriendelijke dame vertelde dat je beter niet met je handen onder rotsen kunt voelen omdat je dan gestoken kunt worden door de dodelijke 'blue-ringed stinger' (blauw geringde octopus). Laat dat net iets zijn wat Sebastiaan heel graag doet. Niet meer dus.

Dit zullen we Sebastiaan niet meer zien doen. 

Een ander dier dat je hier om de hoek aantreft is de haai. Als je vanaf ons huis naar beneden loopt, kom je bij de Sugarloaf inham van 'Middle Harbour'.  Een mooie plek om te zwemmen zou je denken, maar nee hoor.


Als je het woord zwemmen in de mond neemt, waarschuwen mensen in de buurt je meteen voor haaien. De mensen hier zijn zo overtuigd van het gevaar dat je denkt dat het hier dan wel moet wemelen van de haaien en dat er ieder jaar wel een ernstig ongeluk moet gebeuren maar dat is helemaal niet zo.

De laatste dodelijke aanval in Middle Harbour, vlakbij Sugarloaf, vond plaats in 1963, dat is meer dan 50 jaar geleden! Lees het artikel in de Sydney Morning Herald. Het incident heeft zoveel ophef veroorzaakt dat de mensen het er nu nog over hebben.

Omdat het allemaal zo lang geleden is gebeurd, vind ik de angst voor haaien in Middle Harbour een beetje overdreven. Toch wil ik het risico maar niet nemen en blijf ik braaf op het droge. Ja, ook ik heb Jaws gezien.

Kijk ook een naar dit YouTube filmpje. Hilarisch.

Sunday, September 12, 2010

Kamperen in de vrieskou in de Blue Mountains

Tjonge, jonge, wat heb ik het afgelopen nacht koud gehad. Misschien is kamperen in de Blue Mountains in september toch niet zo'n goed idee. Het is lang geleden dat ik het echt zo koud had. Vooral mijn voeten. Die voelde ik bijna niet meer. Ik had zo'n goedkoop blauw dekentje van de IKEA die ik over mijn slaapzak kon leggen maar daar had ik niets aan want die gleed telkens van mij af.

Midden in de nacht - voor mijn gevoel lag ik toen al uren wakker - hoorde ik J. heel zachtjes 'mama, mama' roepen. Ik vraag mij twee dingen af: waarom vraagt ze altijd naar mij en niet naar haar vader en waarom ben ik altijd degene die het hoort. M. 'slaapt' lekker door of doet alsof zijn neus bloed.

Plotseling zag ik J. in het donker het trappetje opkomen zonder slaapzak. Ik wilde niet dat iedereen wakker maken en daarom trok ik haar naar mij toe en stopte haar bij mij in mijn slaapzak. Plek zat, toch? Al snel steeg de temperatuur in mijn slaapzak een paar graden en kreeg ik het zowaar iets warmer. Helaas is J. niet lang genoeg om ook mijn voeten warm te krijgen. Die bleven steenkoud.


Compleet geplet tussen M. en J. in probeerde ik wat te slapen. Dat viel niet mee. Vannacht kwam ik erachter dat er een hobbel zit in de vloer van de camper-trailer precies op de plek waar ik lig. Dus telkens als ik mij omdraaide hoorde ik (en voor mijn gevoel de hele camping) 'bonk, bonk'. Als ik mij helemaal omdraaide van de ene naar de andere zij hoorde ik dat geluid vijf maal. Heel irritant en daarom bleef ik maar doodstil liggen.

Dan is het plotseling kwart over zeven en is het licht buiten. Het was zowaar aangenaam warm in de camper trailer en in mijn slaapzak. Met een lekkere kop koffie in het zonnetje buiten was ik de afschuwelijke nacht al snel vergeten.

Op de camping hadden we gisteren telefoon-bereik maar ik kon geen stukje uploaden voor de blog vanwege mijn ijskoude handen. Met die kleine toetsen op de telefoon werkt dat dan niet. Helaas voor de 30 dagen blog uitdaging. Het wordt nu een 29 dagen uitdaging.

Friday, September 10, 2010

Kamperen met onze camper trailer

Onze All Terrain Camper Trailer staat al bijna twee maanden klaar voor vertrek en morgen gaan we hem dan eindelijk achter de auto hangen. Al een paar weekenden hadden we ons - voorzichtig - voorgenomen om te gaan kamperen maar telkens was het toch weer te koud. Nu is het weer eindelijk goed genoeg en zijn we er helemaal klaar voor.

Morgen eerst nog een grote zak hout halen om een kampvuur te maken. 'S avonds is het toch nog aan de koude kant en dan is het een goed idee om een vuurtje te maken. Kampvuur, marshmallos, we zien het helemaal zitten en de kinderen uiteraard ook.

Camper trailers zijn erg populair in Australie. Rondom Sydney heb je veel campings waarvoor je niet ver hoeft te rijden. Dit zijn vaak campings in de nationale parken zoals bijvoorbeeld de Blue Mountains.

Wat is nu eigelijk het verschil tussen een Australische off road Camper Trailer en een Nederlandse vouwwagen? Australiers hebben een overlevingsinstinct en dat zie je terug in de camper trailers. Met de gemiddelde camper trailer kun je minstens een maand in de outback overleven zonder dat je veel aan luxe hoeft in te leveren.

Het liefst moet de camper trailer ook overal mee naar toe kunnen. En dan bedoel ik ook echt overal. Kijk maar naar dit filmpje op YouTube. Dit is ook een leuke. En dan vinden mannen het gek dat vrouwlief liever niet mee gaat.

Morgen voor vertrek toch nog maar even kijken of alles goed vast zit.

Ik weet niet of we morgen mobiel bereik hebben op de camping. Ik neem mijn laptop niet mee maar als ik mobiel bereik heb, kan ik via mijn telefoon iets op de blog zetten. Zo niet, dan wordt het zondag.

Thursday, September 9, 2010

Plastische chirurgie is populair in Australie

Dit is de letterlijke tekst van een spotje over plastische chirurgie dat je de hele dag op de radio hoort:

"Meid wat zie je er toch moe uit!"
"Vind je dat nou ook? Maar ik ga er iets aan doen." 
"Ik heb voor mijzelf een afspraak geboekt bij Dr. Tim voor een facelift." 
"Een facelift? Wat een goed idee? Je hebt groot gelijk!"  
Bel 1300DrTim en maak ook een afspraak met Dr. Tim.

Dr. Tim (zie hier zijn foto) is een van de vele plastisch chirurgen in Sydney en vrouwen moeten wel gek met hem zijn. Plastische chirurgie is hier heel gewoon. Het wordt gepresenteerd als iets dat je als vrouw verdient: "You deserve it!", hoor je regelmatig op de radio. Joepie!

Een ander radiospotje gaat bijvoorbeeld over gewicht verliezen na een bevalling: "get a tummy tuck (liposuctie), you deserve it!" Het is geen probleem als je er geen geld voor hebt want dan neem je gewoon een lening.

Afgelopen week was ik als 'vrouw van ..' bij het evenement 'Women in Finance'. Daar kon ik op mijn gemak de werkende vrouwen begluren die daar in grote getalen aanwezig waren. Ik kwam al snel tot de ontdekking dat plastische chirurgie eerder de norm is dan uitzondering. De dames, de meesten boven de 35, zagen er verdacht rimpelloos uit. Mmm. Botox van Dr. Tim?

Als je ergens werkt waar iedereen er tiptop - en rimpelloos- uitziet, is het moeilijk om de social druk niet te voelen en er zelf niet aan mee te doen. Ik las net het artikel 'Plastic surgery holiday boom' (plastic surgerie vakantie drukte). En, heb jij nog iets leuks gedaan in je vakantie?

Wat ik ook opmerkelijk vind is dat je in Sydney als vrouw geacht wordt op killer stilleto hakken naar het werk te gaan. Misschien is dat ook wel een goede reden waarom ik niet moet gaan werken. Ik en stilleto hakken, dat is geen goede combinatie.

Vooralsnog ga ik maar gewoon vroeg naar bed als ik er moe uitzie in plaats van naar Dr. Tim te rennen.

Wednesday, September 8, 2010

Ons dorp

Ook al woon ik nu aan de andere kant van de wereld, ik ben in mijn hoofd toch altijd bezig met dingen die ik van vroeger uit Nederland ken.

Zo vind ik het leuk om op zaterdagochtend met de kinderen naar het 'dorp' te gaan. Ik blijf het stug over het 'dorp' hebben als ik het over de winkels heb omdat ik dat gewend ben van vroeger. 

Dan vraag ik bijvoorbeeld: 'gaan jullie mee naar het dorp?' Ze kijken mij dan verbaasd aan want hier is helemaal geen dorp. Waar wij wonen is een winkelcentrum dat er nogal nieuw uitziet met onder andere een supermarkt, twee slagers, postkantoor, groenteboer, apotheek en een paar restaurants en kledingzaken. Het lijkt alleen in de verste verte niet op mijn dorp van vroeger. Daarom moet ik er maar over ophouden. Om met de woorden van Wim Sonneveld te spreken: 'Dat dorp van toen het is voorbij.'  

De tijd zal leren waar de kinderen later vertrouwd mee zullen zijn. Ze zijn nog zo klein en hebben al in drie landen gewoond. Hoe gaan zij zich hun 'dorp' herinneren? 

Tuesday, September 7, 2010

De lachende Kookaburra's

Kooki en Kooka zitten dicht naast elkaar op het dak. Het is een mooie dag en ze genieten van het zonnetje. Ze kijken een beetje om zich heen en zien plotseling beneden op het terras een paar mensen rondlopen. De winter was lang en koud. Al in tijden hebben ze geen mensen gezien buiten. Ze wiebelen een beetje heen en weer en pikken aan hun veren.

Dan is het vijf uur en is het tijd om te eten. Kooki en Kooka hebben allebei honger. Ze kunnen proberen of ze ergens een worm kunnen vinden. Maar waarom zouden ze eigelijk?  "Kunnen we niet kijken of we bij die mensen iets lekkers te eten kunnen vinden? Die wormen komen mij de keel uit".  "We vliegen even naar het bos hiernaast en vragen onze vrienden om ook te komen. Ik weet zeker dat ze dat leuk vinden".

Vijf minuten later zitten acht gevederde vrienden naast elkaar op het dak. Ze kijken naar beneden. "Kan iemand zien wat er op tafel staat? Volgens mij olijven en kaasstengels", zegt de grootste Kookaburra.

"OK, wie gaat eerst?" "Ik, ik, ik", roepen ze allemaal in koor. Uiteindelijk vliegt de oudste Kookaburra als eerste naar beneden. "Kijk jongens, hoe ik dit doe!", roept hij opgewonden naar zijn vrienden op het dak. "Hier kunnen jullie nog wat van leren!"



Kookaburra sits in the old gum tree,
Merry merry king of the bush is he.
Laugh, Kookaburra, laugh, Kookaburra,
Gay your life must be!


Hij landt op de rand van de parasol, maakt een duikvlucht over de tafel en snaait een kaasstengel uit de handen van een van de mensen. Van boven op het dak klinkt gejoel. "Wow! Dat gaan wij ook doen!" Vervolgens vliegt de ene na de andere vogel naar beneden. Dan zien ze een van de mensen een bezem pakken waarmee hij begint te zwaaien naar Kooka."

Hahahaha, lachen de Kookaburra's in koor. Vier van de vogels zijn inmiddels op het net van de trampoline gaat zitten. "Denken die mensen nou echt dat ze ons weg kunnen krijgen?!"

Zoveel pret hebben de vogels in tijden niet meer gehad. "Kom jongens, zeggen ze na een tijdje. Het is mooi geweest. We laten die mensen weer even met rust. Maar, we komen hier zeker weer terug".

Monday, September 6, 2010

Hairy de Huntsman

Sinds een paar dagen hebben we er een 'huisdier' bij. We hadden 'Sticky' de wandelende tak al. En nu dan 'Hairy' de Huntsman spin.

Sticky hebben we gekocht van de 'bug man' (de insectenman) en koste ons 20 dollar. Hairy kwam gratis en voor niets op zijn acht poten onze slaapkamer binnenwandelen. Eigenlijk verbaaste mij dat niets. Het is lente en na een rustige, spinnenloze winter, verwachte ik onze spinnen-vrienden weer binnen te zien. Voor wie niet weet hoe een Huntsman eruit ziet geef ik de volgende hint: waarom heet de spin 'Hairy'? Ze heten ook wel 'giant crab spiders' (grote krab spinnen) vanwege hun uiterlijk en omvang.

De insectenman probeerde ons ervan te overtuigen dat de Huntsman erg nuttig is in huis en dat je deze spinnen het beste kunt laten zitten. Ze eten onder andere muggen en Redbacks. Als een Redback je bijt, moet je meteen 000 bellen en linea directa naar het ziekenhuis. Vanwege het mooie verhaal van de insectenman had ik besloten de Huntsmans deze zomer met rust te laten in plaats van ze met de stofzuiger om zeep te helpen. Na een paar avonden met Hairy weet ik niet of ik dit ook echt ga doen. 

Wat ik minder vind aan Hairy de Huntsman is dat hij vooral in de avond actief is. Zeg maar vanaf het moment dat wij naar bed gaan en een boek willen lezen totdat het licht uitgaat. Overdag zie je hem niet. Ik denk dan stiekempjes dat Hairy vertrokken is. Maar 's avonds zit hij weer lekker in zijn hoekje op het plafond en gaat vervolgens aan de wandel. Hij (of zij?) kan erg snel lopen, weet ik nu. 

Ik kijk het nog een paar avonden aan maar dan ga ik toch Googlen op 'Huntsman' en 'Terminator'. 

Lees hier over onze eerste ontmoeting met de zus van Hairy. 

Sunday, September 5, 2010

Vaderdag vieren in Australie

In Australie wordt vaderdag gevierd op de eerste zondag van september. Vandaag dus. Ik weet eerlijk gezegd niet waarom ze het hier in september vieren in plaats van in juni zoals in Nederland. Misschien is dat omdat het in juni winter is en het dan te koud is voor de voor de hand liggende 'vaderdag barbie'.

Eigenlijk is het iedere dag vaderdag in Australie. Australia is namelijk echt een mannenland met veel  'mannen-dingen' zoals de  outback, footy (rugby), 4WD, boten, vissen, surfing en barbequen. Alles draait om de 'blokes' en de 'dudes'. Je ziet het verschil als je kijkt naar de Australische versie van 'Boer zoekt vrouw' (The farmer wants a wife), die boeren zien er al een stuk stoerder en macho uit dan de Nederlandse boeren.

Marcel 'vierde' vaderdag niet alleen vandaag maar ook gisteren. Gisterenochtend om half zeven  kwamen de kinderen blij de kamer binnen met ontbijt (cornflakes) en de cadeautjes: een koffiebeker met superdad erop en een 'dad bbq king' barbequeschort. Die cadeautjes hadden de kinderen gekocht bij de 'Fathersday Stall' op school. Dat is iets wat veel scholen hier doen. Alle kinderen nemen een cadeautje mee naar school van rond de 5 dollar voor de 'Fathersday Stall'. De donderdag voor vaderdag krijgen de kinderen 5 dollar mee naar school en daarvoor kunnen ze dan een van de cadeautjes uitkiezen. De 5 dollar is voor de school die daarmee geld inzamelt om bijvoorbeeld nieuwe boeken te kopen.

Saturday, September 4, 2010

Nederlanders in Australie

Terwijl in Mumbai het aantal Nederlanders op een hand te tellen was (bij wijze van spreken dan), kom je ze hier op de meest gekke plekken en in grote aantallen tegen.

Vorige week zondag gingen we naar de markt in Frenchs Forest. Daar staat een man van rond de veertig met een tweedehands boekenstal. Een paar weken eerder raakten we met hem in gesprek en toen kwamen we er al snel achter dat hij van oorsprong Nederlands is. Hij had onder zijn stal in een doos nog een fles jenever liggen. Toen hij ons afgelopen zondag weer zag, liep hij naar ons toe om ons de fles te geven. Hij zij dat hij het aan de eerste Nederlanders wilde geven die hij tegenkwam en dat waren wij dus. De fles ligt nog altijd in de auto en ik weet niet wat ik er mee moet. Wij houden toch meer van de Australische wijn.

De man op de markt is een van de vele Nederlanders die je hier tegenkomt. Regelmatig spreek ik Australiers die dan vertellen dat ze een Nederlandse vader of moeder hebben. Ze spreken vaak zelf geen Nederlands meer of kennen hooguit een paar woorden. Sommigen lijken helemaal geen belangstelling meer te hebben voor Nederland wat ik opmerkelijk vind. Dit zijn voornamelijk kinderen van de generatie emigranten die zo snel mogelijk wilde integreren. Nederlands spreken vertraagde de boel alleen maar.

Nu is dat heel anders. Gisteren sprak ik een moeder op de Nederlandse school. Ze is getrouwd met een Engelsman en woont al 10 jaar in Australie. Ondanks dat ze hier waarschijnlijk altijd zullen blijven wonen en ze geen Nederlandse man heeft, brengt ze haar kinderen elke week naar de Nederlandse school. Dat vind ik toch knap.

Volgens Wikipedia woonden er in 2006 ruim 300.000 mensen met de Nederlandse nationaliteit in Australie waarvan bijna 80.000 mensen in Nederland zijn geboren. De meeste in Nederland geboren Australiers zijn voor 1980 geemigreerd. Daarna is de emigratie sterk gedaald. Maar liefst 64% van de in Nederland geboren Australiers, sprak in 2006 Engels thuis in plaats van Nederlands.

Wij spreken uiteraard Nederlands thuis. Het Engels houden we nog even zoveel mogelijk buiten de deur.

Dit zijn een paar interessante links over dit onderwerp:
- Netherlands - Australia 2006 (over de emigratie na de tweede WO)
- Nationaal archief (van Nederland naar Australie)

Friday, September 3, 2010

De leuke en niet leuke dingen van deze week

Het is het einde van de week. Tijd om de balans op te maken met leuke dingen en niet zo leuke dingen.

Wat was leuk? 
Natuurlijk de start van de '30 dagen blog uitdaging'. Ik vind het namelijk leuk om stukjes te schrijven en nu mag ik dat iedere avond doen. Ik kan mij daar echt op verheugen. Ik was ook erg blij met het begin van de lente op woensdag. Het begin van de week beloofde veel met overdadige zonnenschijn en ik was blij dat de kachel niet meer aan hoefde. Ook had ik deze week voor de verandering een leuk sollicitatiegesprek. Vanochtend kreeg ik de bevestiging dat ik nog een keertje terug mag komen voor een tweede gesprek. Tot slot vind ik het leuk dat de tuinman vandaag eindelijk is gekomen om het gras te maaien.

Wat was niet zo leuk deze week?
Niet zo leuk is dat ik vanavond toch weer met de kachel aan zit. Ook gaan we dit weekend niet kamperen zoals we gepland hadden omdat het morgen gaat regenen. Nu moeten we andere plannen maken wat ik niet zo leuk vind. Wat ik ook niet leuk vond deze week is dat Marcel drie dagen weg was naar Perth. Ik was helemaal alleen thuis met de kinderen en dat valt niet mee kan ik nu zeggen. In India was Marcel heel vaak weg maar toen was ik eraan gewend. Dat is nu heel anders.

In Perth kwam Marcel trouwens binnen twee uur na de landing iemand tegen die we uit India kennen. Dat betekent dat Perth heel erg klein is of dat wij heel veel mensen kennen. Of was het toch gewoon toeval?

Thursday, September 2, 2010

Tuinonderhoud in Sydney

Voor het eerst woon ik in een huis met een redelijk grote tuin waar ik zelf voor moet zorgen. In India hadden we een balkon met een paar planten die ik zelf geen water hoefde te geven. In Amsterdam hadden we een grote gemeenschappelijke tuin die werd bijgehouden door een paar echte tuinliefhebbers met groene vingers waardoor ik er zelf weinig aan hoefde te doen.

Het bijhouden van de tuin blijkt een grotere opgave te zijn dan ik had verwacht. Dat komt met name door al het onkruid. Door het klimaat groeit alles als een dolle inclusief de minder geliefde plantjes.  Vorige week kwam een dame van de gemeente langs om advies te geven over milieubewust tuinieren. De dame kende alle namen van onkruid uit haar hoofd en ging enthousiast de namen opnoemen van al het onkruid bij ons in de tuin. Ik denk dat het er wel 20 waren. Zij werd er erg blij van, ik iets minder. Ook plantjes waarvan ik het niet had verwacht bleken onkruid te zijn. Weg ermee dus.

Ik hou stug vol met tuinieren al heb ik niet het idee dat de tuin er echt mooier door wordt. Ik ben vooral bezig met onkruid verwijderen.

Vers uit de tuin: groene paprika


Met de andere tuinprojecten wil het ook nog niet echt vlotten. De compostbak is nog steeds een zielige hoop ellende. Laatst wilde ik wat compost in de tuin gooien maar al snel bleek dat ons afval nog steeds niet vercomposteerd is. Het lijkt mij geen goed idee om hele eierschillen in de tuin te gooien. Ik laat de compostbak dus nog maar even voor wat het is.

Onze groententuin heb ik het afgelopen weekend een make-over gegeven. Op advies van de dame van de gemeente heb ik er suikerbieten-stro opgelegd en het ziet er inderdaad een stuk beter uit. Nog even en dan kunnen we paprika's en aubergines uit de tuin eten.

Vers uit de tuin: aubergines

Wednesday, September 1, 2010

Het is lente in Sydney!

Op dag vier van de '30 dagen blog' uitdaging is het bedenken van een onderwerp erg gemakkelijk. Vandaag is namelijk de eerste dag van de Australische lente.

Iedereen die ik spreek heeft het over die verschrikkelijke winter die we hebben gehad. Ik ben blij te horen dat dit geen gewone winter was. Ik heb toch heel wat avonden bibberend met een deken over mij heen op de bank gezeten. Ik hoop dat het de volgende winter een stuk aangenamer zal zijn. Ik heb Marcel al gedreigd volgend jaar te willen overwinteren in Nederland.

Vreemd genoeg houdt Australie de vier Europese seizoenen aan. Dit komt door de Engelsen die hier alles zoveel mogelijk op thuis wilden laten lijken. Maar het is helemaal niet logisch om het jaar in vier seizoenen van drie maanden in te delen. Voordat de Engelsen kwamen hielden de aboriginals zes seizoenen aan en dit past ook veel beter bij het klimaat.

De winter in Sydney duurt eigelijk maar twee maanden in plaats van drie. De zomer duurt weer langer dan drie maanden. Met een gemiddelde temperatuur van rond de twintig graden is de lente eigelijk ook weer geen echte lente. Het is eerder al weer zomer maar dan zonder het hele hete weer. Dat kun je weer meer verwachten in november en december. Dan regent het ook meer dan in september en oktober.

Wat merken we hier verder van de lente? De afgelopen twee weken was het overdag al erg lekker weer met een temperatuur van rond de 18-20 graden. Vandaag was het voor het eerst ook 's avonds lekker buiten. Daarvoor ging toch elke keer weer rond zes uur de kachel aan omdat het koud werd.

Als begin oktober ook nog de klok een uur vooruit gaat, kan de Sydney zomer echt beginnen. De gaskachel geef ik dan weer een mooie plekje in de garage. Daar blijft die dan staan tot juni. Opgeruimd staat netjes.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...