Engels leren in Australie

Op de middelbare school heb ik net als iedere Nederlander Engels geleerd. Hoe dat toen ging weet ik eigelijk niet meer. Volgens mij was het vooral een kwestie van woordjes leren en teksten lezen en luisteren en proberen te begrijpen waar het over ging. De grammatica ging vooral over de zinsbouw. Toch? Heel erg dat ik dat eigelijk helemaal niet meer weet.

Nu met twee kleine kinderen zie ik hoe je Engels op een hele andere manier kan leren. De kinderen leren bijvoorbeeld het verschil tussen een harde 'c' en een zachte 'c'. De 'c' in cat is bijvoorbeeld een harde 'c' en die in cent is een zachte 'c'. Ook leren ze over twee klinkers die naast elkaar staan. Daar hebben ze zelfs een rijmpje voor: 'when two vowels go out walking the first one does the talking' (als twee klinkers aan de wandel gaan, voert de eerste klinker het woord). Ofwel, als je een woord hebt als 'read' spreek je de 'e' alleen uit en niet de 'a'. Dit YouTube filmpje gaat daarover.

Two vowels go out walking.

Een groot verschil met Nederland is de nadruk die de scholen hier leggen op spelling en fonetiek (=hoe het woord klinkt). Julia krijgt in haar kleuterklas al hele reeksen met woorden 'magic words' of 'sight words' voor de kiezen die ze direct moet kunnen herkennen zonder ze echt te lezen. Daardoor kunnen kinderen later veel sneller lezen, zeggen de experts.

Julia is nu bezig met woorden als 'another', 'found', 'three' en 'white'. Je merkt nu al dat als ze een boekje leest ze totaal geen moeite heeft met het lezen van haar 'sight words'. Die herkent ze meteen en daardoor leest ze al best wel vlot.

Op Nederlandse scholen werken ze ook met 'sight words' maar volgens mij in mindere mate dan hier en zeker niet in de kleuterklassen.

Goed kunnen spellen vinden Australiers heel belangrijk. Ze organiseren zelfs speciale spellings-wedstrijden. Kinderen van de school hebben onlangs meegedaan aan de 'Premier's Spelling Bee' wedstrijd. Daar doen alle openbare scholen in NSW aan mee. In november is de grote finale. Spannent!