Het nadeel van werken is dat je zoveel drukker bent met alle logistiek thuis. Als je niet werkt, is het leven een stuk gemakkelijker. Als thuisblijfmoeder heb ik eigenlijk nooit haast. Al mijn afspraken plan ik zeer ruim in met heel veel tijd voor en na de afspraak. Als ik bijvoorbeeld iets afspreek om 12 uur dan plan ik vanaf 11 uur niets anders meer. Eitje. Nooit stress.
Werk maakt alles veel gecompliceerder. En dan ben ik nog niet eens aan het werk. Ik zit nog steeds in de fase van de banenjacht. Vandaag had ik om vier uur een sollicitatiegesprek in de stad. Dit betekent dat ik dan om vijf over drie de bus moet nemen om op tijd te kunnen zijn. Daarmee diende zich meteen het eerste probleem aan. De kinderen moeten namelijk om half vier uit school worden gehaald. Hoe ga ik dat nu weer oplossen? Onze au-pair, Lieselot, is juist deze week - leuk voor haar maar niet handig voor ons - op vakantie.
Gelukkig kon buurmeisje Ella oppassen. Gisteravond kwam ze echter met de boodschap dat zij plotseling niet kon. De oplossing? Haar vriend Tom. Nood breekt wet dus vooruit maar. Tom had ik al een paar keer voorbij zien komen en het lijkt me wel een aardige jongen. Een beetje nerveus werd ik wel van al het gedoe.
Vanmiddag om twee uur heb ik de kinderen uit school gehaald. Het leek me niet handig als Tom dit zou moeten doen. Om kwart voor drie heb ik hem een bliksemrondleiding door het huis gegeven en vervolgens ben ik het huis uit gesprint om op tijd de bus te pakken. Ik ben op zo'n moment toch zo blij dat onze kinderen alles behalve verlegen zijn. Ze laten er geen traan om als ik wegga.
Inmiddels ben ik weer thuis. Het gesprek ging goed. Het huis is een puinhoop - het hobbelpaard staat opeens in de gang - maar de kinderen liggen blij en tevreden in hun bedjes te slapen. Wie weet ga ik straks echt een werkend bestaan leiden? Meer stress!
No comments:
Post a Comment