Ik vroeg vanochtend aan de Australische dames met wie ik tennis speel hoe het nou zit met de kerstman en of kinderen er echt in geloven. Om de een of andere reden vind ik Sinterklaas geloofwaardiger overkomen dan de kerstman en dat komt uiteraard door mijn Nederlandse 'pro-Sinterklaas' opvoeding. Beide dames keken mij nogal geschrokken aan. Natuurlijk geloven de kinderen heilig in het bestaan van de kerstman! Een van de dames wist mij te vertellen dat kinderen van acht of negen nog geloven. Oeps. Oh wee als onze kinderen blij op school gaan verkondigen dat de kerstman een verzinsel is.
Zelf vind ik het na Sinterklaas wel welletjes met het verzinnen van mooie - onzin - verhalen om de kinderen zolang mogelijk te laten geloven. Ook de vragen ben ik al een beetje beu. Hoe weet de Sint waar wij wonen? Hoeveel zwarte pieten komen er naar Australie? Komt Sinterklaas met het vliegtuig? Mogen we iedere avond onze schoen zetten? Wat voor kleren hebben de pieten aan in Australie? Waar zijn de pepernoten? Zucht.
Vanochtend werd mij duidelijk dat ik na de hele Sinterklaas kermis meteen door mag met de Kerstman gekte. Hopelijk staan beide heren in december niet tegelijk op de stoep. Ik heb nu nog even de tijd om te bedenken hoe ik het verhaal ga brengen. De kerstman als de broer van Sinterklaas? Zouden ze dat geloven?
Update:
Vanavond zaten we aan tafel voor het avondeten en Sebastiaan zegt vol overtuiging:
"Mam, de kerstman bestaat niet. Die is dood".
Houston, we have a problem.
No comments:
Post a Comment