Back to school

Vandaag gaan alle kinderen in NSW weer naar school. Sebastiaan begint in jaar 2, en Julia in jaar 1. Op mijn vraag aan Sebastiaan en Julia waar ze het meest naar uitkeken dit nieuwe schooljaar, kreeg ik het antwoord: 'Kids Castle', de naschoolse opvang. Mmmm, erg fijn. Loop ik mij daarvoor iedere dag uit te sloven als professionele thuisblijfmoeder. Dit jaar gaan ze een middag in de week naar de opvang vanwege mijn 1-daagse werkweek.

Julia en Sebastiaan deze ochtend in hun uniform vlak voor school. 

De kinderen hadden sinds 17 december vakantie en moeten deze week in de zindere hitte (iedere dag > 30 graden) weer naar school. De zomer was tot nu toe niet echt warm maar daar is nu, aan het eind van de zomervakantie, dan toch eindelijk verandering in gekomen. Zucht.

Bij het afscheid op het schoolplein zag ik trouwens gek genoeg alleen maar hele blije gezichten, zowel bij de kinderen als bij de ouders. Ik bespeurde hier en daar zelfs een vreugdedansje. Hoe zou dat toch komen?

Celebrate Australia Day

Het is 'hot, hot, hot' (> dertig graden. de warmste Australia Day in 20 jaar) vandaag en ik word geacht om naar het park of naar het strand te gaan om daar 'Australia Day' te vieren. Nou niet dus. Marcel heeft de stoute schoenen aangetrokken en is met de kinderen naar de stad vertrokken. Ik wenste hem veel succes. Ik blijf lekker thuis. Het is gewoon te warm. Nu scheelt het dat er de hele dag tennis op tv is vanwege de Australian open. Dus ik heb mazzel. Nu kan ik zonder schuldgevoel lekker de hele dag voor de buis zitten. Ha, ha.

Een andere Australische traditie houden we wel in ere vandaag. We zullen vanavond de barbeque aanzetten voor een paar lekkere lamsboutjes. Of, zoals de Australiers zeggen: 'Let's fire up the barbie'.

Dit is een reclame met Sam Kekovich om het eten van lamsvlees tijdens Australian Day te promoten. Ieder jaar maakt hij een nieuwe reclame en ja, ze zijn erg grappig.



Kijk ook naar de reclame van dit jaar. Amsterdam komt er ook in voor!: Sam Kekovich's 2011 Australia Day address

Eerst 'cache' gevonden

Met ons nieuwe GPS apparaat hebben we vandaag onze eerste 'cache' (schat) gevonden. Dit heet  'geocaching'. Als je niet weet wat dat is, het is eigelijk een moderne manier van schatzoeken. Mensen verstoppen ergens een schat en via het internet kun je de GPS coordinaten van de vindplaats vinden en daarmee ga je dan op stap. 

We hebben vanmiddag naar twee 'caches' gezocht. Grappig genoeg zat er bij beide locaties een Australisch tintje aan. De eerste plek lag naast een sportveld waar cricket werd gespeeld. De bal werd ver uit geslagen precies waar wij aan het zoeken waren. Het hele team, allemaal mannen in witte pakken, ging op zoek naar de bal en wij zochten dus naar onze schat. Die vonden we uiteindelijk niet. De cricketers vonden wel hun bal terug. 


Bij de tweede locatie hadden we meer geluk. Na 5 minuten zoeken vonden we de schat, een klein plastic doosje met daarin een opschrijfboekje en nog wat kleine hebbedingetjes. Het doosje lag onder een grote steen achter een stuk hout. Ik moest met mijn hand onder de steen wroeten om het doosje te pakken. Helemaal fijn vond ik dat niet. Dit commentaar las ik net op de website over de vindplaats van de schat: 

I found the spot that the cache was in, but after seing a funnelweb spider crawl out of the hole I decided that it was best to leave it. I think that this cache is too dangerous and should be given a warning in the description for spiders.


Het komt erop neer dat een funnelweb spider de schat bewaakt. Als die je te pakken, krijgt mag je linea directa naar het ziekenhuis. De GPS coordinaten van het ziekenhuis worden er niet bijgegeven. Dat kunnen ze misschien beter wel doen. 

Oost west, thuis best

Na iets minder dan 12 maanden in ons oude huis, hebben we alle dozen weer ingepakt om te verhuizen. Onze nieuwe buurt heet Castle Cove. Het ligt in noord Sydney, ongeveer 15 kilometer van de CBD (Central Business District met de Sydney Harbour Bridge). Het is een buurt gebouwd op heuvels met ongeveer 1000 huizen, bijna allemaal alleenstaand. De naam van de buurt komt van 'Innisfail Castle', een zogenaamd kasteel uit 1905. Ha, ha. Australiers zouden een moord doen voor een echt middeleeuws Europees kasteel. 

De afstand van de verhuizing stelde deze keer niets voor. In plaats van 10.000 km - 10.155 km om precies te zijn - verhuisden we dit keer naar een huis slechts drie kilometer verderop. Je zou het bijna kunnen lopen. Helaas deed onze Australische internet provider er bijna langer over om ons abonnement om te zetten en ons weer aan te sluiten dan onze container onderweg was van Mumbai naar Sydney!

De korte afstand, zo is ons inmiddels gebleken, betekent helaas niet dat je er minder werk aan hebt. Het tegenovergestelde. In plaats van dat je al je spullen in een keer in een vrachtwagen zet, deur dicht - klaar, ga je nu 100 keer heen en weer rijden met de auto met telkens nieuwe dozen. 

Bijna geen enkel stukje land in Castle Cove is vlak. Ons huis is ook op een steile heling gebouwd en we kijken uit op een van de inhammen van Middle Harbour. We hebben helaas geen uitzicht op het water maar we zitten wel middenin het groen. Castle Cove ligt redelijk geisoleerd omdat het een inham is. Alle huizen zien er keurig verzorgt uit. De tuinmannen doen hier goede zaken.  Ik ga vooralsnog zelf met de snoeischaar en de grasmaaimachine aan de slag.  Helaas moesten we afscheid nemen van onze groententuin uit ons oude huis. Onze laatste opbrengst bestaat uit een hele gave groene paprika. Daar ben ik best trots op. 

Gelukkig Nieuwjaar!

De beste wensen iedereen! 2011 heeft ons in ieder geval al een nieuw huis gebracht. We woonden al weer bijna 11 maanden in hetzelfde huis dus het was hoogste tijd om de verhuisdozen te pakken. Het was opvallend hoeveel spullen we hebben ook al heb ik de afgelopen tijd ongelooflijk veel weggegooid. Vergeleken bij onze vorige verhuizingen toen onze spullen de halve wereld over gingen, was het deze keer met een afstand van 3 kilometer een makkie.

Vanwege de verhuizing heb ik niet veel tijd gehad voor de blog. Hopelijk heb ik volgende week weer internet en dan kan ik weer helemaal los gaan.